Alles is Licht – Jan Henderikse

Zijn kunst is geworteld in alledaagse gebruiksvoorwerpen, die hij overal bespeurt en opkoopt en in grote hoeveelheden (“too much is not enough”) tentoonstelt: bierkratten, centen, afgedankte reclameposters van supermarkten of plastic Jezussen. Ook maakt hij wel dingen. Zo fotografeerde hij alle hoeken van Broadway, de langste straat van New York en liet hij een uit de WO II afkomstig granaatgat in een Berlijnse brug in brons afgieten. Het is kunst, als hij dat vindt en er zijn naam op heeft gezet (als ready made, zie Marcel Duchamp). Een Duitse krant noemt hem ‘der Grossvater des Trash’, naar aanleiding van een grote tentoonstelling in Potsdam (Berlijn).

In Duitsland (Kiel, Stuttgart, Keulen en Berlijn) wordt hij gevierd als een groot kunstenaar. Daar verkoopt hij veel aan musea en aan particulieren. Jan Henderikse zelf vertelt er niets of weinig over. Misschien omdat hij toch niet tevreden is met de mate van erkenning. Misschien uit bescheidenheid. Of omdat hij het idee van de kunstenaar als super hero afwijst.

Alles Is Licht begint als Jan Henderikse voorbereidingen treft voor een groot werk van bijna tweeduizend nite lites (kleine verlichte plastic beelden) in de vorm van Jezus Christus in de gebombardeerde St. Georgen Kirche in de Duitse Hanzestad Wismar. Voor de zoveelste keer vertrekt hij naar Berlijn. Berooid en denkend aan geld dat hij niet heeft. In zijn atelier in Berlijn, gaat hij het nieuwe werk voorbereiden en bezoekt hij galeries, bedelend om een expositie. Alles is Licht laat zien waar Jan Henderikse zijn ideeën vandaan haalt. Zoals veel hedendaagse kunst werpt ook zijn werk de vraag op of dit kunst is of bedrog. Als een echte entertainer is Jan Henderikse bereid om dit openlijk aan ons te tonen.

Jan Henderikse neemt geen blad voor de mond. Dat maakt hem een boeiende persoonlijkheid voor een film. Hij is een uitstekende gids; in een oogwenk kent hij in een onbekende stad de beste plekken. In New York had hij talloze banen – hij was jarenlang conciërge en huisschilder. Al deed hij deze banen uit noodzaak, dit past bij zijn zucht naar verandering, energie en buien: bij Jan Henderikse weet men nooit precies hoe z’n pet staat.